දෙමාපියන්ගේ සිහින වල බර අදින නාට්ටාමි පරපුරේ දරුවෝ

මම නරක ළමයෙක් වෙයිද මේකට Like කියලා විතරක් කිව්වොත්....
මාව දණ ගස්සන්න නම් එපා....

එහෙම කිව්වේ මගේ අදහසත් මේකම නිසා.....

අවංකවම පොඩි කාළේ මගෙන් ඇහුවම මම කියන්නේ. ලෙඩෙක් වෙනවා කියලා. අම්මලා තාත්තලා කියල දීලත් නෙමෙයි. උපන් ගතිය. ඒ නිසා කොච්චර ගුටි කාලා ඇතිද...? ඒත් අද ඒ හැමෝම මට ආදරෙයි..

මට මේකට මොනවත් කියන්න බෑ දැන්ම. තව අවුරුදු කීපයකින් පුළුවන් වෙයි. හැබැයි කවදා හරි දවසක මට ළමයෙක් හිටියොත් උට මම කියන්නේ උඹ කැමති එකෙක් වෙයං කියලා!!!!!

සහතික ඇත්ත කතාව.හැබැයි බං උඹටත් කවද හරි දවසක ඔය පාරෙම ළමයි දක්කන්න වෙනවා කියලා මං කිව්වොත් උඹ මොකද කියන්නේ..?

එහෙම නැතිව ඉන්නනං උඹට ළමයින්ගේ අම්මාව දික්කසාඳ කරලා ළමයින්ගේ භාරකාරත්වය ගන්න වෙනවා...:D:D:D

අපිත් ඔය පාරෙම ගිය මිනිස්සු, මට ඕනි උනෙත් ඩොකෙක් වෙන්න, ඒක පොඩි කාලේ ඇහුවම දුන්න උත්තරේ. ඒක හීනයක් උනා.
මට උඹේ ටේලර් කතාව කිව්වම මතක් වුනේ, අපේ සමාගමෙන් ළමයින්ට ශිෂ්‍යත්ව දෙන වෙලාවක ඒ සභාව මෙහයවපු අපේ අධ්‍යක්ෂක තුමා ඒතන සිටි ළමයින්ගෙන් ඔය පුරුදු ප්‍රස්නයම අහගෙන ගියා.
ඔක්කොටම ඕනි උනේ දොස්තරවරු, ඉන්ජිනේරුවන්, ගුරුවරු වෙන්න. මෙතන හිටිය එක කොල්ලෙක් වඩු බසුනැහේ කෙනෙක් වෙන්න ඕනි කියල කිව්වා. අපේ සර් කොල්ල වඩා ගත්තා. "මෙන්න ලංකාවට ඕනි මිනිස්සු". සංවේදී මොහොතක්. මොකද මේ ළමයි සියල්ලම ජීවිතේ ආරම්බයේදිම පැරදිච්ච අය. අම්මා තාත්තා දාල ගිය අය. රැස්වෙලා හිටිය කට්ටියම කදුලු පිහදා ගත්තා.

අම්මද තාත්තාද වැඩියෙම ආදරේ කියලා කවුරුත් මගෙන් ඇහැව්වා කියලා මතක නැහැ. හැබැයි ඔයා කාටද වැඩියෙන් ආදරේ කියලා ඇහැව්වා කියලා නං මතකයි. හැමදාමත් මගේ උත්තරේ වුනේ දෙන්නාටම. අහන කෙනා වම් පැත්තෙන් එනවා, ඒත් උත්තරේ ඒකමයි. දකුණෙන් එනවා, ඉස්සරහින් එනවා, පිටි පස්සෙන් එනවා, උඩින් එනවා, යටින් එනවා, කොහෙන් ආවත් මගේ උත්තරේ වුනේ ඒකමයි. ඇත්තටම කවුරුවත් කියලා දීලා නෙමෙයි. පුංචි කමට මට තේරුණා ඒකෙන් එක්කෙනෙක් වෙන් කරලා කියන්න බැරි වග. මෝඩ මිනිස්සු........

දැන් කාලය වෙනස්, තාලය වෙනස්,

අපේ දුවගෙන් කවුරු හරි ඇහැව්වහම කාටද වැඩියෙම ආදරේ කියලා, (අපි හිතමු ඇහැව්වේ ලිෂාන් මාමා කියලා)

මෙන්න උත්තරේ,
තාත්තාටයි, අම්මාටයි, ලිෂාන් මාමාටයි, ................ :) අහපු කෙනා ආයේ කිසි දෙයක් කියන්නේ නැහැ.

දිතානායක කථාව දන්නේ නැහැනේ